Había una vez.... un nuevo cuento de Karlijn
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
07 April 2015 | Ecuador, Quito
Een aantal weken geleden zijn Els en ik naar la Marin in Quito geweest. Hier bevindt zich een overdekt centrum, een zwarte markt. Het enige wat ze daar verkopen is alles wat gejat is, onder andere telefoons, camera´s, tablets. Ik heb nog even gekeken of ik mijn oude telefoon kon terug vinden maar ik liet mijn oog toch meer vallen op een ieniemienie, blauwe, catchy Nokia! Helaas.. na 3 weken was die ook weer gestolen. Ik zou er een foto op willen zetten maar ja dat is natuurlijk te laat.
Het werd tijd voor een nieuwe look, dus ben ik naar de kapper geweest. Met mijn beginnende Spaans had ik uitgelegd dat ik highlights wilde, dit zou ongeveer 29 dollar kosten. Na ongeveer 5 uur was het klaar. Mooi doorgewerkt! Toen het klaar was moest ik 115 dollar afrekenen! Helaas kwam ik er echt niet onderuit want ze liepen mee naar de bank, dus ik moest dat bedrag echt betalen. Dit was echt een TOPdag.
Aantal weken geleden zijn wij naar de krater Quilotoa geweest, waar we uitzicht hadden op een prachtig meer. De locals geloven dat er geen bodem bestaat van het kratermeer, zeer waarschijnlijk is dit wel zo. Denken we. (Hopen we.) Uiteindelijk zijn we per paard naar boven gehobbeld. Je zou denken dat dit het einde van ons avontuur was, maar nee hoor! We namen een taxi naar Zumbahua, waar we de bus naar Quito konden nemen, maar het duurde nog wel even voor de bus kwam. Een kijkje nemen in Zumbahua dan maar! We werden aangetrokken door prachtig gezang van een Indiaanse vrouw. Dit is niet waar, het was vreselijk kattengejank. We slopen er behoedzaam naartoe… het bleek een kerk te zijn, achter een garagepoort in een gewoon rijtjeshuis. Snel even een filmpje gemaakt omdat we zelf niet geloofden hoe slecht ze zong, en we konden weer verder! De bus kwam al snel en we konden dit (gelukkig) achter ons laten.
Verder hebben we nog een krater in Quito bezocht: Pululahua. Dit is zogenaamd de grootste krater van Zuid-Amerika, maar dat geloofde ik niet echt. Het uitzicht was heel mooi, maar we hadden iets anders verwacht. Het had ook Rijsbergen kunnen zijn: het was vooral een wei waar boeren achter wat koeien aanholden.
Vorige week hebben we nog een dagje Otavalo meegepakt. We hebben de plaatselijke dierenmarkt bezocht. Verschillende dieren worden hier verhandeld voor een mooie prijs. Een schaap is ongeveer 60 dollar. Verder verkopen ze koeien, lama’s, kippen, cavia’s en hier en daar een paard. Vervolgens zijn we weer naar de gift market geweest waar we een aantal weken geleden waren. Daarna hebben we het Condorpark bezocht en hebben we ons dagtripje afgesloten bij het San Pablo meer.
Semana Santa, Pasen, wordt in Ecuador op een bijzondere wijze gevierd. Woensdagavond zijn we naar een open-kerkdienst geweest met heel veel live muziek en toneel. Bijzonder om te zien, maar naar anderhalf uur ‘’Jezus zit in mijn hart’’ gehoord te hebben, was het toch echt tijd om te gaan. Op mijn stage hadden we vanaf woensdag Fanesca soep gegeten. Dit is een soep met 12 granen, oftewel de 12 apostelen: choclo (stoere naam voor mais), quinoa, chochos, tuinbonen, erwten, lenzen, melloco (een klein soort aardappel), pinda’s, verschillende soorten bonen, gedroogde zoute vis: acalao. Buiten de granen wordt er nog zapallo en sambo (twee kalebassoorten) toegevoegd en wordt het geserveerd met gebakken banaan, kleine pasteitjes, hard gekookt ei, witte kaas en kruiden. Zoals jullie lezen klinkt dit weeeeer overheeeerlijk… helaas is dit ook niet de soep voor Karlijn. De gewoonte is dat je deze soep 5 dagen eet, jammer genoeg heb ik dit maar 2 dagen mogen eten want vrijdag was ik VRIJ. Goede Vrijdag zijn we naar het historisch centrum geweest. Er vond een processie plaats. Mensen waren verkleed in paarse kleding en alleen rond de ogen waren twee gaten gemaakt. Sommigen waren verkleed als Jezus en droegen een enorm groot en zwaar kruis op hun schouder. Andere hadden prikkeldraad om hun lijf gewikkeld, cactussen op hun rug, kettingen om hun voeten gehangen en sloegen zichzelf. Na deze processie zijn Els en ik vertrokken naar Mindo. Zo te lezen was dit een hele goede vrijdag.
Mindo is een dorpje dat ten noordwesten van Quito ligt. Zaterdagmorgen zijn we begonnen bij de ingang van Santuario de Cascadas. Met de tarabita (lijp woord voor kabelbaan, wat zijn wij Nederlanders saai) staken we het 530 m lange ravijn over. De natuur was echt prachtig en we hebben verschillende watervallen en vogels gespot. Tot 2 uur was het heerlijk zonnig in Mindo, maar omdat in Ecuador het weer om de minuut verandert, kwamen we vervolgens terecht in een harde regenbui. We wilde nog meer doen deze dag dus zijn we, op quads, een ander deel van Mindo gaan bekijken. Paaszondag zijn we de dag begonnen met een heerlijk ontbijtje om vervolgens met een volle maag te gaan tuben op de wilde rivier. Het weekend hebben we afgesloten met een chocoladetour.
Aan mijn stage raak ik steeds meer gewend. Het Duitse meisje is weg dus ik ben de enige stagiaire/vrijwilliger. Ik heb een structuurplan opgesteld waar onder andere schoolvakken, therapie, opvoeding en vrije tijd naar voren komen. Zo hebben de begeleiders en tienermoeders overzicht over wat we de hele week doen. Ze houden zich er niet altijd aan maar het is een begin. Het is belangrijk dat er ritme komt in de dagen aangezien ze straks ook moeten gaan werken of naar school gaan.
Verder ben ik begonnen over onderwijs en kinderdagverblijven. En ja.. ik had het niet verwacht maar het heeft een klein beetje geholpen. Alexandra, de psycholoog van de instelling, is opzoek gegaan naar een kinderdagverblijf in de buurt van Adole Isis en vanaf juni kunnen er 2 kinderen naar een kinderdagverblijf waardoor er dus 2 moeders tijd hebben voor onderwijs. Het onderwijs tot 15 jaar kost hier geen geld maar de uniformen en boeken wel. Dit zou ik graag willen betalen. Helaas wil de directrice niet mee werken met het onderwijs voor de tienermoeders. Zij vindt dat de tienermoeders eerst moeten leren om een goede moeder te zijn. Ergens heeft ze wel een punt maar het nadeel is dat ze zo negatief blijft over de tienermoeders. Ze is bang dat als de tienermoeders naar school gaan, dat ze niet meer omkijken naar de kinderen. Ik heb al een aantal gesprekken met haar gevoerd maar zij blijft bij haar standpunt. Ik moet heel veel initiatief nemen om iets te bereiken en soms werkt dat tegen maar ik wil er alles aan doen dat deze meiden straks weer onderwijs kunnen volgen.
Ik heb contact opgenomen met de ‘de Waal stichting’. Deze stichting zorgt ervoor dat verschillende mensen worden opgeleid om preventievoorlichtingen te geven over zwangerschap. Ze willen daardoor de tienerzwangerschappen en het kans op een handicap voorkomen. Ik geloof in de krachten van deze stichting.
Komend weekend ga ik naar Montañita voor 5 dagen. Ja… ik weet het, het lijkt soms wel vakantie!
Ik wil jullie nog bedanken voor alle super leuke reacties op mijn verhaal en foto’s.
Vooral Els BEDANKT.
Graag gedaan. Ja tussen de haakjes kwam je Els de Bels tegen)
-
07 April 2015 - 09:27
Kees En Marlies Daamen:
Ha die Karlijn
Wat een prachtig verhaaltje weer en zo te lezen geniet je met volle teugen.
Wat jammer dat je nog niet alle medewerking krijgt van die directrice maar de moed
niet opgeven. De Aanhouder wint hoor.
Jammer dat je geen foto hebt geplaatst van je nieuwe ( dure ) kapsel.
Pas goed op jezelf en je telefoontje en tot het volgende verhaaltje.
Groetjes uit ( eindelijk ) zonnig Rijsbergen.
-
07 April 2015 - 10:41
Merel Pasmans:
Haa Carlijn,
Wat een super leuke verhalen schrijf je toch!!
Mooi om te horen dat je het zo goed naar je zin hebt. Jaloers ben ik zeg!! Lijkt me echt geweldig!
Meid nog heel veel plezier!! geniet er nog van en pas op jezelf!!
Kusx -
07 April 2015 - 17:12
Lenie:
Ha lieve Karlijn.
Wat een aaneenschakeling van tripjes en uitstapjes. Klinkt goed...en ik weet dat je aan het genieten bent. Succes met je stage, stap voor stap!
Alvast fijn weekend aan de kust.
Liefs mama Lenie.X
-
07 April 2015 - 21:28
Kees Daamen:
Wat het ook is...... volgens mij is het een groot avontuur waar je ook nog goed mee kunt doen !
Geniet er van. -
12 April 2015 - 19:02
Philomien:
Halloo Karlijn,
Volgens mij zijn de dagen nooit saai voor je. Geweldig.
met jouw ondernemingszin en overtuigingskracht krijg je de directrice ook wel stapje voor stapje overtuigd van het nut van onderwijs voor de moeders.
Nog veel stage plezier daar
Groetjes uit rijsbergen waar de zon ook schijnt. Heerlijk dus. -
13 April 2015 - 09:23
Daisy:
ha karlijntje !
Wat een leuk verhaal heb je geschreven, leuk om te weten hoe ze daar Pasen vieren.
En ik moest toch wel lachen over de soep, had het zo'n zelfde kleur als in Ghana? Pittig?
Je hebt mooie foto's gemaakt, wauw!
Mooie uitzichten. Jaloers!
Nog heel veel succes met stage, maar daar geloof ik in. Je bent super goed bezig!
Tot je volgende verhaal.
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley